Sen İklimlere Uyma! Şiiri - İbrahim Cuma

Bu ışık huzmeleri
Sükut olur zülfünde...
Yağmurlaşır rüzgarın
Her busesi bu gönle.
Toprak tozar,
Güneş yakar,
Sular akarmış,
Hasret karanlığına
Şimşek çakarmış...

Damla damla düşse de,
Busegâha damlalar,
Buğulu pencereden,
O yar bakmasın!
Huzmelensin dursun da
Gecenin pası
Karanlıklar
Aydınlığı yakmasın...

Geceler bana özdeş,
Gözlerinse yakamoz,
Mevsimler can çekişir
İklimlerimde...
Hasret kal da bahara,
Beni mevsimden sayma!
Ben her şeye varım da;
Sen iklimlere uyma!