Sen İki Kere Annesin! Şiiri - Rahma Deniz

Senin anneliğinin yanında
Nedir ki benimkisi?

Tarlada doğuran;
Sen iki kere annesin.

Sırtında bebenle çalıştın çabaladın,
Aç kaldın, susuz kaldın,
Dayak yedin, hırpalandın.
Yoksulluk diz boyuydu;
Herkese var sana yoktu
Yavruna yok!

Kendin için değil de; yavrun için ağladın

Nasırlıydı bebenin avucundaki parmakların,
Sesin kesik kesikti konuşmaya korkardın.

Anadolu kadını!
Sen iki kere annesin.

Büyüttün yavrunu,
Vatana şehit verdin.
Yüreğin yansa da; ”Vatana feda! ” dedin,

Kınalı ellerin ne ekmekler pişirdi,
Ne sular taşıdı omuzların pınardan

Yeni yetme kızını törelerden sakladın.
Doğurdun büyüttün de söz hakkı alamadın.

Nedir benim anneliğim seninkinin yanında
Utanırım demeye bin şahit lazım bana!