Seni ele avuca sığmayan umutlarımla, delikanlı çığlıklarımla, ak saçlı ruhumla, sevdalı düşlerimle seviyorum. Seni düşüncemin ince kıvrımları, aklımın bilgeliği, belleğimin konuk severliğiyle seviyorum.
Sen benim hayatımda zamansız açılmış bir parantez, firari bir virgül, sabırsız bir noktasın. Aç ve arsız bir soru işaretisin. Yorgun ve çıplak bir ünlemsin. Sen içimdeki sınırsızlığın ve sonsuzluğun bilinmeyen adısın. Sen sevdamın kızıl saçlı, yeşil gözlü kadınısın. Yeni bir hayatın avlusunda seni düşünüyor, seni özlüyor ve seni bekliyorum..
Uyuyorum düşlerimde sen, oturuyorum yanımda sen, şiir yazıyorum içinde sen. Sen! Sen! Sen! Bu aşkın adını türkçe literatürde arıyorum ama bulamıyorum.
Biliyorsun, aynı çınarın gölgesinde uyuyor, aynı kar tanesinde üşüyor, aynı yağmur damlasında ıslanıyoruz. Aynı denize farklı yerlerden akan iki ırmak, aynı ağacın farklı yönlere uzanmış iki dalı gibiyiz.
Belleğimin ara sokaklarında, kalbimin kaldırımlarında ve aklımın sınırsız sahillerinde sen dolaşıyorsun hep.
Ayrılık ve aşk denince sen geliyorsun aklıma
Sen benim hayatımın yaşanmış kısa ama en güzel öyküsüsün. Sen umut bahçemde boy veren özlem gülüsün. Ne zaman seni düşünsem, seni anlatmak istesem birbiriyle yarışıyor bildiğim kelimeler. Duygularım namluda bekleyen bir mermiye, kalbim patlamaya hazır bir el bombasına dönüşüyor.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
