Sen, İçimde Bin Yıllık Ukde

Ardımda bıraktım, bir yığın uykusuz geceler
Dakîkalar'da İsmin, Sâniyeler heceler
Seni hatırlatır teker teker
Alıp götürür beni benden,
Yine o meçhûle çeker...

Bu kaçıncı kayboluşum biliyor musun gözlerinde?
Bu kaçıncı yalın ayak, baş açık dolanışım sahrâlarda?
Hayâlinin peşinden koşup,
Bu kaçıncı meydân okuyuşum, Asırlık Sevgiler'e?
Sanki Târih Sâhifeleri'ni tekrar yazdım;
Kaç sefer aştım Kaf Dağı'nı...
Kaç sefer ibretle parmak ısırttım Leylâ'ya, Mecnûn'a...
Belkıs'ın Sarayı'na konuk oldum...
Kaç sefer teptim Züleyhâ'yı elimin tersiyle...
Dolaştım Buhârâ'yı, Semerkant'ı, Horasan'ı, Türkistan'ı...
Sonra çaldı Endülüs'te gitarlar,
Kurtuba'da, Gırnata'da, Adın'a yaptığım besteler okundu...
Ve, sen;
İçimde Bin Yıllık Ukde...
Ve, sen;
Yeryüzü'nde görülmemiş efsâne...
Bir te'sirli bakışının tahakkümüne giren Asırlar'dan döndüğümde,
Yine sana bilendim, yine sana şartlandım...

İnzivâya çekildim Tibet Manastırları'nda
Ay ışığı görmeyen gecelerde,
Kandildeki katranları mürekkep yaptım divitime
Ilık nefesine hükmettim;
En sert fırtınadan daha keskin kasırga oldu
Emrettim;
Esip getirdi ayağıma Orhun Anıtları'nı
Gözyaşlarımla yıkayıp sildim Kitâbeler'i
Ve,
Seni nakşettim anıt taşına
Seni yazdım
Sildim aşk adına ne kadar kânun varsa,
Hepsini tek tek yeniden ben yazdım
Çün ki;
Sensiz bir efsâneye, sensiz bir aşka dayanamazdım...
Senin için tekrar aşkın kânununu yazdım
Ben yazdım...
Ben...

10.07.2001 Münih 02: 20