Hani beraber Yaş’lanacaktık,
Sen şimdi tek başına Ağlıyorsun…
Senin ağladıkların,
Benim gözlerimden dökülüyor…
Ellerimi kenetledim birbirine,
Tırnaklarımı geçiriyorum…
Benim tırnaklarımla…
Senin avuçların acıyor mu?
Terk ettiğin şehirler,
Arkandan ağlıyor…
Yorulan adımlarından,
Benim dizlerim ağrıyor..
Deniz’i kokluyorum, içime çekerek,
Sen’i Ben kokuyorum…
Sen gidiyorsun, Deniz dalgalanıyor,
Beni Yaş’lar boğuyor…
Senin uykuların…
Ben rüya’larını görüyorum..
Sen korkuyorsun,
Ben kâbuslarınla uyanıyorum..
Sen ne isen,
Ben devamıyım..
Ben ne isem,
Sen başlangıcımsın…
Ve Saat..
Gittiğin Zaman’da kaldı…
Yelkovan ve Akrep hala;
Gittiğin Zaman’ı Geçiyor..
(OnDokuz-Ağustos-İkiBinOnBir*17:30)
Nevin AkbulutKayıt Tarihi : 19.8.2011 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zannetiğimiz hiç bir şey, zannettiğimiz olmuyor.. Adı üstünde Zannetmek.. Aslında 'O' O değil.. Aynı değil.. O hep değişiyor.. Değişmeyen Biz'iz.. İçimimizde O...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!