Ateşten gömlekken, topraktan çömlek
Ve hiç yaşamazken, hiç ölüvermek
Yandım, bir hece yetti buna
Seni andım, sanki yoktu fırtına
Sükut buldu seni andığım her dem
Yürekteki ateş, gözlerdeki nem.
Kayıt Tarihi : 1.7.2015 06:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!