Sen Huzursun Aşkım Şiiri - Ahmet Tığlı

Asude bir bahar salınıyor yapraklarda
bır ağacı öpücüklere boğuyor rüzgâr
gözlerin serin bir meltem gibi
geziniyor yüzümde...
İçimde fırtınalar kopuyor
denizin dalgaları hani yalar ya sahili
işte öyle yavaşça dokunuyorsun yüreğime
hafif bir oksijen gibi soluyorsun ciğerlerime
sen huzursun aşkım...
Yağmurların sessiz fısıltısı
kulaklarımda her daim dinlediğim şarkı
bir şiirsin sen susmayan dize
yorgun bir zaman gibi kaldığım yerde
karanlıklar zifiri bir gece
koşuyor peşimden
limanı olmayan bir gemi gibiyim
sana gelene kadar
sen huzursun aşkım...
Yalnızlık çölde susamış bedevidir
gönül vahasından giderir susuzluğunu
ne zaman elvedalaşsak seninle
gönlüm geri dönmek için direnir
bir labirenttir aşk çıkış kapısız
boşlukta dönen semazen
cezbeye tutulmuş derviş gibiyim
ne kadar da çağırsam seni düşlerime
yanında olmanın hazzı başka
sen huzursun aşkım...
Derin yıldızların bakışısın sen
Ay'ın geceyi delen mehtabısın
denizlerin gümüşi yakamozu
selamlaştığım çoban yıldızı
şafakta ufuktan gülümseyen güneş
gönlümün duvarlarında yanan aplik
sen huzursun aşkım...

Ahmet TIĞLI 25.07.2022