Sen Hiç Yaşamadın ki Şiiri - Hamza Barut

SEN HİÇ YAŞAMADIN Kİ

Sen hiç yaşamadın ki,
Yokluğunun gölgesinde büyüttüm ben yüreğimi.
Varlığın yokluk,
Yokluğun çokluk oluyordu her bedende,
Yüreğime bıraktığın ayak izlerine,
Kin doldurdum unuturum diye.
Ama ben yine de bir rüzgâr bekledim,
Onları savur seni getirir diye,
Biliyorum sen bir daha gelemezsin,
Benim seni sevdiğim kadar,
Sen beni sevemezsin.
Bahar olursun bazen, esersin başımda,
Sonra sonbahar olursun boğarsın beni yasa.
Ne ömür bıraktım kendimde ne gurur,
Yokluğun sahipsiz rüzgârlarla beni savurur.
Kim bilir bir gece yarısı soğuk tenimde,
Titreyen parmaklarımın ucunda bir kurşun durur,
Adres çoktan bellidir,
Gelir yüreğimde seni vurur.

Hamza BARUT

düzenleyen: mustafaBabac