Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

“ Böyle ıssız ve çaresiz !”

Yıllar yılı tek odanda
Sen hiç yalnız, yaşadın mı ?
Hiç halini yok soranda
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Hem sevdasız hem de yarsız
Dondun mu hiç, yazın karsız
Bir beden de öyle cansız
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Bahtın siyah karasında
Derman yok ki yarasında
Bir dört duvar arasında
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Ne sohbet var nede bir ses
Ne bir umut, ne bir heves
Gönül sanki dar bir kafes
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Biriktikçe acıların
Kıvrandırır sancıların
Yok ki dostun yancıların
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

El olurken sefasında
Kırılıp her defasında
İnsanların ortasında
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Yankılanır tekken sesin
Kaçar aşka tüm hevesin
Daralırken can kafesin
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Gözyaşıyla ve sellerle
Ezik kırık o hallerle
Boynu bükük hayellerle
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?

Mutluluktan öte Irak
Kuruldu mu binbir tuzak
İnsanlardan itik uzak
Sen hiç yalnız yaşadın mı ?