Sen Hiç Ümitsizce Sevdinmi

Sen bilir misin, ümitsizce sevmeyi?
Ondan gelecek tek bir sözü, hasretle beklemeyi...
“Ne haber, nasılsın” dediğinde, her bir kelimeyi tek tek, yudum, yudum içmeyi...
Bir heyecan rüzgârında kendinden geçmeyi...
Kalbinin, nefes alışverişlerinin nasılda hızlandığını...

Sen bilir misin, ümitsizce beklemeyi?
Beni düşünüyor mu? Düşlerinde aklında mıyım? .. Yüreğinde saklında mıyım? ..

Sen bilir misin, ümitsizlik nedir?
Bugün bana bir şey demezse... Konuşmazsa benimle...
Onu göremezsem... Sesini duyamazsam... Haber alamazsam...
Ya bir daha bana nasılsın demezse...
Yüzüme bakmazsa...

Sen hiç ümitsizce sevdin mi birini?
Sevdin mi onu ondan habersizce...
Bekledin mi yollarını, hem de o tarafa yolunun hiç düşmeyeceğini bile bile? Ayak izleri yüreğinde savrulurken ağladın mı, o hasta diye?
”Kimsin? Kimdesin? Kiminlesin? ” diye deli divane oldun mu?
Bir ben var bende” diyerek, ümitsizce bekledin mi? Sıkıntıları için dua ettin mi hiç?

Sevinip neşelendin mi, onun işleri yolunda diye? Bir bakışıyla ümitlendin mi? ..
Görmeyen bir gönlü sevdin mi, benim gibi ölürcesine?
Yokluğunda kahrettin mi kendini? Meraklanıp hiç yolu düşmeyecek o yollara, dalıp gittin mi?

Ondan habersiz hayaller kurdun mu?
Planlar yaptın mı ikiniz için...
Ya bir gün, elbet bir gün, sever beni dedin mi?
Yıllarca ümitsizce bekledin mi?
Şimdi ümitsizlik nedir bildin mi?

Sen hiç ümitsizce sevdin mi?
Canını yoluna verircesine...

06.10.2011

Emine Şafak
Kayıt Tarihi : 6.10.2011 21:59:00