Ne çok severim bilsen tren istasyonlarını, tek katlı
bahçeli evleri ve asude hayatını...
Çay bahçesinde hasret, özlem, ayrılıklar iç içe,
gözlerin retinalarına kopyalanır... Dudaklar düştü
düşecek, yürekler sessiz, sağır ve lâl...
Ağlamalıklıdır tüm gözler....
Ne çok hüzünlenirim bir bilsen, her kalkan trenin
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta