Sen hiç sevmedin ki Şiiri - Nuray Tığlı

Nereden bileceksin ki beklemenin zorluğunu,
Gözlerini kapıya dikip, sevdiğini beklemeyi.
Sen hiç beklemedin ki,
Gelmeyeceğinden korkarak,
Çaresiz, umutsuzca sevdiğini.

Sen hiç tatmadın ki,
Yalnızlığı,umutsuzluğu.
Her şey üstüne üstüne gelmedi,
Kapılar, duvarlar.
Uyumak için zorla kapatmadın gözlerini,
Ağlamadın, nedensiz ya da nedenli.
Benim için uzun olan geceler,
Senin için çabucak geçti.
Yeni bir güne uyandın gülümseyerek.

Sen hiç yalnız kalmadın ki,
Tutunacak bir dal aramadın.
Konuşacak birini bulamayıp, susmadın.
Elini tutacak eller oldu hep,
Seni saracak ısıtacak, üşümedin.

Sen hiç çaresiz kalmadın ki,
Ne yapacağını bilemeden,
Çıkış aramadın sokaklarda,
Kaybolmadın sorunların içinde.
Sevgi aramadın umutsuzca,
Seni sevmeyen gönüllerde.

Sen hiç sevmedin ki
İçin titreyerek sımsıcak.
Seni seviyorum demedin sevdiğine.
Aslında sen var ya sen,
Dilim söylemeye varmıyor.
Her şeye rağmen sen,
Mazide kalan sevgilisin.
Bazen tebessümle anılan, içten bir ahla,
Bazen de kaşlar çatılarak, bin bir pişmanlıkla.