sensizliğin ne demek olduğunu bilr misin...?
bir kere olsun hiç sensizliğin koynuna girdin mi
ve uyandığın da sensizliği buldun mu yanında
söyle yokluğunun artakalan boşluğunda hiç benim gibi üşüdün mü...
bilemezsin... çünkü sen hiç sensiz kalmadın ki...!
gecenin kaldırım taşlarını kurşun yemiş adımlarla sayarak,
ve eylülülün o tükenmişlikle naftalinlenmiş karanlığında kaybolmanın tadı sigara dumanı gibi boğazını yakarken...
suskunluğun sesi çınlar dibinde
ve hiç sensizliğe alışmamış gibi çekmedin ayazın nefesini içine...?
nerden bileceksin...
(oysa ben avaz avaz bağırırdım adını)
(ama sen hiç bir an duymazdın.)
- biliyorum -
sen aslında hiç bir zaman benim olmadın...
o kahrolası bekleyişlerin de hüznü kuşatmadı bedenini
çaresizliğin verdiği acıyı da..
....ve şimdi yokluğunla avunmak zorundayım
ıssızlığın ortasın da sallanan bir kayık gibi akıntısız
yalnız ve rotasız...
Kayıt Tarihi : 11.1.2009 01:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!