Sen Hiç Olmadın Şiiri - Mehmet Koç

Biraz önce, bir mum yaktım yalnızlığıma,

adın anmadım, karanlığa yazmadım.

Aklıma bile düşmedin, biliyor musun?

gözlerimde gözlerin değil,

titreyen mum alevinin ışıltısı vardı.

Senin umursamadığın kadar

umursamadım bende seni.

Çalan müzik, seni hatırlatmadı bana,

seninle yaşadıklarım gelmedi gözümün önüne

paylaştıklarımız unutulmuş ekmek kırıntıları

özlemlerimiz, birer toz zerresiydi.

hiç değerin kalmamış gözümde.

Ne tuhaf değil mi?

Nice sonra hatırlıyorum, yaşamam gerekenleri

ama seviniyorum yaşamadığım için.

seni gömmeyi becerdiğim zamandır

zafer zamanım.

Gözlerin kadar vefasızlaşacağım,

yüreğin kadar, acımasızlaşacağım.

Seni öylesine sileceğim ki,

izin bile kalmayacak.

Yüreğimi prangaya vurdum, derin zindanlarda

hatıralarımı, derin denizlere gönderdim

şimdi ben yeniden doğmuş bir bebeğim

tüm yaşamak istediklerimle,

tüm hislerimle

tüm tazeliğimle.

Hayat beni bekliyor.

Yeni bir SEN olmayacak hayatımda

yeniden, ayrılık acısıyla yazılmış

şiirler doldurmayacak sayfalarımı.

Ne tuhaf değil mi?

Sanki sen hiç olmadın hayatımda...