Sen hiç öldün mü Şiiri - Olgun Ergün

Hiç öldün mü sen?
Gün kızıla dönmüştü
Grup vaktiydi kızıl gelinliğiyle geceye hazırlanmıştı gün
Yeni doğacak güne inat
Bir martı can havliyle son nafakasını taşırken yuvasına
Balıkçılar gördüm sandallarıyla güne elveda diyen

Deniz mi yoksa sen miydin beni çağıran hatırlamıyorum
Tam alışmışken yalnızlığıma
Tam kabullenmişken bana düşen hisseyi
Tam unutmuşken yeni doğanın tadını
Yüreğime hükmetmeyi öğrenmişken
Yüreğim kadar.
Geldim son bir kez bakmak için
Gözbebeklerinde ki resmi mi görebilmek umuduyla
Bulurum demiştim sevgiyi
yada
en azından sevgiden kalanın izini
bekledim….
Bekledim beklendiğimi düşünerek
Ufuk çizgizisin den yitip giderken güneş
Tüm haşmetiyle yalnızların üzerini örterken gece
Yıldızlar la ışırken dünya güneşe inat
Varlığına susamışken varlığım
Ne sen geldin nede senden bir iz vardı
Anladım sen değil deniz çağırmış beni
Sonsuz kollarıyla sarabilmek için
Sana inat
Senden güçlü
Sen kadar sıcak
Sahi hiç öldün mü sen
Nerden bileceksin ki