Sen hiç mi hiç azalmıyorsun

bilmiyordum
aynaları çevrildiğinde gecenin
sapsarı yıldızlar göreceğimi
sokaklara inince
boyban boya afişler arasında
saklı bir hayalet gibi seni göreceğimi

sen hiç mi hiç azalmıyorsun

büyük harpten sonra bir germen şehri
fışkiyeler ters dönmüş, bir zebani ayak izleri
sokakları boybdan boya yutan, kapkara maten dumanları
ve de meydanda dikili bir küfür, ayaktaki heykel
aynı sen!
bir eli kanlı kılıç, göğsü çıplak, bir frank garnizonu. sen

bu şehre büyük bombalar düşmüş
küçük insanlar ölmüş yani.

ben bu kente geri dönmek istemiyorum
yırttım attım hem de o şiirleri
dünüm ve bugünüm, yarınım
ekmeğimi ve suyumu
ve gözlerimi ve ellerimi
artık yok bir dünya gibi onuncu paralel

alkazar yolcusu son gemiler de kalktı
artık büyüdüm ben, çocuk değilim

sen hiç mi hiç azalmıyorsun

yağmur yağdığında bazen otomobil sesleri gelir
farlarını yakar otomobiller, akşamüstüne döner gökyüzü
en uzaklardaki yıldızlarbile sırasıyla doğar
kutup, küçük ay ve venüs ve merkür
bir iki ve dördüncü vites
karbüratör dumanları camları sıkmaya başlar
ve de lastikler yağmur suyunda parçalanır
yollar da sanki boydan boya onlara açık
kaygan zemin hep otomobillere mezarlık
ve yirmi iki olunca ne zaman
fransız model, beyazlı
broadway araç kaza yapar
ters döner, camları kırılır
ve egzozundan çıkan ölü dumandan
başka da bir şeyi kalmaz şimdi

sen hiç mi hiç azalmıyorsun

saat şu anda on iki on yedi gece
on yedi farklı yerdeyim şu anda
on yedi parçaya bölünmüş, azalan bir payım şu anda
ismine de gerek duymuyor bazılarım, bazılarım akıp gitmiş
başka başka yağmurlar kovalıyorlar
ve kentler altında molozlarda yaşayanlar
bu ben değil olmadım asla
artık bir yabancıs, içim sıra bir dev
yıldızları bir bir elinde tutan koca bir yahuda
ve de parçalayan ardımsıra bir bir aydınlığımı ve karanlığımı

oysa artık ben de parçalamak istiyorum seni ellerimde

yitirdiğim ne varsa ne uğra varsa
siyahlığımı ve beyazlığımı varlığımı ve yokluğumu
şairliğimi ortaya koyuyorum, her şeyimi
artık bir gölge gibi sırtımda istemiyorum ebemkuşağını
yağmurlar altına girmek ve ıslanmak sırılsıklam
ben dağlarda jeane d’arc olmak istemiyorum
sinmesin bir şehvet çeşmesi dudaklarıma
galya topraklarında bir tanrı olmak istemiyorum
büyütmek istemiyorum gövdemde bir şarkıyı
ve söylemek istemiyorum kayan yıldızlarımı

karanlığımda yitirmek istiyorum, öldürmek
koparcasına bir saadetin kök salacağından eminim
seni bitirmek yitirmek istiyorum ben

ama sen hiç mi hiç azalmıyorsun