Sen Hiç Leyla'yı Gördün mü?

Gözün aydın, dedin.
Boş ver,
Üzülme,
Zaten üzülmemişsin de anlaşılan, dedin.
Seni sevmemişim, dediğimi uydurmuşlar,
Zaten sevmemişsin bile, dedin.
Bilmezsin,
Bilemezsin...

Ben bu pencerenin kenarında otururdum,
Hani bilirsin ya gece kahvelerimi...
Sen hiç yoktun,
Ama vardın...
Ben her defasında sana da bir kahve yapardım...
Kahven soğurdu,
Sense bin bir ısrar etsem de bir yudum bile almazdın.
Fincanına bile dokunmazdın.
Kahven soğurdu,
Sen sadece benimle dışarıyı seyreder,
Ya da öylece bana bakardın.
Sen bana bakardın,
Ben sana bakardım,
Yüzüm dökülürdü,
İçim yanardı...
Ben seni hiç sevmemişim,
Hani sen zaten yokmuşsun...
Ama nedense her kahvemde yanımda olurdun...

Her öğünüm sendi biraz...
Her nefeste senle,
Sen kadar tatlı hayat,
Senle...
Ocağım başıma yıkılsaydı da gitmeye yüz tutmasaydın ya,
Ve ben canımdan geçerdim sen diye de…
Ama seni iyi ki sevmemişim,
Ya bir de sevmiş olsaydım...

Hangi kefaletle senden azat edebildim kendimi,
Sen nerden bileceksin.
Hiç yoktun sana göre...
Ya ben?
Ama yürüdüm ya gece vakti bu yollarda,
Hiç korkmadım,
Caddeler ıssızdı ama ben yalnız değildim,
Yanımdaydın...
Uyudum ya bu yatakta,
Hep bir kenardaydım,
Senin yerindeyse hep sen vardın.
Bense hep seni sen uyuduktan sonra sardim.
Sen nereden bileceksin olduğunu,
Sen nereden bileceksin sende ne bulduğumu?
Ben sende candan geçtim,
Ya sen hiç Leyla’yı gördün mü?

26 Şubat 2008 Salı, 23:48:34, Mersin