Sen hiç İstanbul’u soldan gördün mü

sen hiç İstanbul’u soldan gördün mü
hani geceyse
hani mehtap sürtüğü oynaşmadaysa denizle
rakının kahramanlığı sökmez adama
bir de çalıyorsa ‘’benzemez kimse sana’’
göğün çatısı bile örtemez
dilindeki yağışı
ve ömrümün en doğru yanlışı
ellerini tatmaktı

bir parça peynire
batırıp göğsündeki çatalı
kaç kere içtim gözlerini
İstanbul soldan gelirdi üzerime
sen kaçırınca bakışlarını

sonra bir iyilik gelirdi üstüme
severdim her şeyi
ya her şey sendin
ya da ben doğma büyüme sevdalıydım
boşuna mı kütüğümü İstanbul’a aldırdım
kütük de ne kütük ama
adres eskisi

ne oluyorsa bana
hep bu mehtap yüzünden
hele geçmez mi yolu İstanbul’dan
sağanak halinde yağar aşk üzerime
bir de sen yığılırsın ki içime
mehtap bahane

sen hiç İstanbul’u soldan gördün mü
yani sen hiç senin için öldün mü