Sen Hiç Hoşcakalma Şiiri - Elif Özlem Durak

Sana verdiğim o sonsuz değerlerin,
Zerresini haketmediğini öğrendiğim gün
Kanatları kırıldı yüreğimde ki kelebeklerin,

Ezberlerimi bozdum sevgili, bil istedim
Sana olan ne varsa, hepsini ateşe verdim.
Ney di fazlan senin, ya da ney di benim eksiğim
Dur! Ben söyleyeyim vefa senin eksikliğin.

Oysa nasıl sevmiştim gözlerindi istikametim
Ağır geldi tabi, taşıyamadın o sevgiyi ve beni
Şimdi kaybol git! Mekanın cehennem olsun sevgili
Hoş orası da kabul etmez senin gibi zalimi...

Ha sevgili dediysem, kâle alma, tamamen lafın gelişi
Senden yana zerre bırakmadım sildim hepsini,
Ardına hiç bakmadan çekip gittiğin gibi
Yolcu yolunda gerek;
Bulaştırma temiz kalmış yanlarıma pisliklerini.

Kendi çöplüğünde, kendi bataklığında yüzdür gemini
Bu yolcu o limanı terk etti dönmez,
Yanından bile geçmez.

Sana bir teşekkür borcum var kabul et emi!
Sayende aldım dersimi,
Yoluma katmam bir daha sahte kişilikleri.

Ben yine uçururum, yüreğimden gökyüzüne kelebekleri,
Yine dinlerim sevda türkülerini,
İstediğim gibi içli içli
Yine severim, özlerim yine yüreğimden veririm belki
Sen gibi vefasızla yüreksizle yolum bir olmasın yeter ki!
Ve bilesin helal etmedim yüreğine,
Yüreğimden verdiklerimi...
Sen hiç hoşcakalma... Senin gibiler çıksın karşına.