Sen Hiç Gelmedin ki! Şiiri - Şeref Sayar

Daha kavuşmadan gidişine bir mektup yazmıştım senin,
çünkü her gelişinde gidecek gibi geliyordun.
Tatlı tatlı esen bir bahar rüzgarı gibi ve ben seni hiç tanıyamadım.
Karamısın, akmısın yıllarca uğraştım çözemedim.
Hoş sende beni çözemedin ya, şairlerin yalanlarına kandık hep yıllarca
ve gözler herşeyi anlatır, söze hacet yok namelerine, yazık.
Ama işin aslı hiçte öyle değilmiş aslında,
duyguları söylemek gerekirmiş ve sevgiyi ve aşkı,
açık açık, hiç korkmadan, ama geç kaldık.
Şimdi içimde birikenler tutuştu alev oldu beni yakıyor
ve arkandan bir ateş topu misali bakıyorum,
ama yine söyleyemiyorum sana duygularımı,
yasakçı bir çevrede doğdum ve hala yasaklarla yaşıyorum,
artık eski inancımda yok gözlerin herşeyi anlattığına dair,
eğer öyle olsaydı bırakıp gidemezdin ki beni,
demek ki anlatamamıştı gözlerim sana herşeyi.
Durda diyemiyorum sana gitmen gerekli,
yoksa biliyorum ki, herşey daha zor olacak.
Bir ben parçalansam amenna, ama bir şehir parçalanacak
bu sevdanın uğruna, git deniz gözlüm karış yüce akıntılara
ve kaçabildiğin kadar uzağa kaç benden
ve sen beni istediğin kadar unut, ömür boyu bir daha aklına gelmeyecekcesine, ama ne olur bendeki seni bana bırak.
Ve ben bu şehri yakma pahasına haykırayım, içimden
Seni Seviyorum.