Sen Hiç Böyle Ölmedin yar

Yarasız bir çıbandır hasret
Ve umutsuzluk yolculuğu başlar
Küller gözlerinde birer yaprak olur
Sonra uçarsın, toz, olursun...
Sen hiç bana ağlamadın yar!

Ve sen, hiç benim olmayacaksın ki!
Ömrümüz bir törpünün ucunda sivrilmiş
Bir ip üstünde dans etmekteyiz
Arzularımızın üstüne serildiği bir ip
Ve sen beni hiç umursamadın ki!

Yağmur yağdığı zaman camlar buğulanır,
Toprak buram buram kokar,
Her şey ıslanır, iliklerine kadar,
Bir hasret ıslanmaz, bir de sen,
Sen hiç yağmur altında kalmadın yar

Umut kocaman olur yüreklerde
Kocaman bir taş oturur yüreklere
Her gördüğün insan ona benzer
Ona benzer uzak yıldızlar
Sen hiç umutsuz kalmadın yar!

Küçülmüş gözler, yuvarlak dudaklar... ve,
Su ile dirilişini seyretmek saç diplerdindeki şevki
Susuzluğu vardır toprağın tenin
Titremesi bir başkadır rahatlamış bedenin
Sen hiç benimle olmadın Yar!

Son yaprak da düşer ağaçtan
Issız bir kervanın peşinde,
Ve bir o vardı,bir o dersin,
Çaresizliğin saçlarını yolduğu an.
Sen hiç böyle ölmedin yar!