Sen Hiç Bir Zaman Beni Anlamadın

çölün ortasında filizlenen kaktüslere bıraktın gülümsemelerini
bir yudum bakışı dökmeden güneşinden
mevsimsiz açan çiçeklere bıraktın selam türkülerini
özlem namelerimi seranatlara çevirmeden
satırlarımda haykırdığım tüm yaralarımı dökmüşken kalbinin avuçlarına
sen hiç bir zaman beni anlamadın
şarkılarda avuttum gönlümün kanayan sen okyanuslarını
bir çiçeğin kokusunda ararken hatıralarının film şeridini
tiryakisi olmuş bakışlarda bulurum kendimi
küçük çocuksu kalbime dünyalar kadar sen sığdırmışken ben
sen hiç bir zaman beni anlamadın
sen hiç bir zaman beni anlamadın ki
ben uzaklara bakıp bakıp dalarken sana
sen bir an için adımı aklının köşesine getirmedin ki
şimdi yüreğimin her köşesi suskun
miladını devirmiş bir tarih gibi yitik kalbim
şimdi satırlarımın her hecesi yalnız
sevda sokağında öksüz kaldı sevdam
sen beni hiç bir zaman anlamadınki
ince bir dokunuş üflenir ruhumun ağlayan damarlarına
sükuta sarılmış bir kefen sarılır senden kalan yaralarıma
rüyalarımda canlandırdığım anılarla yaşarken ben
bir çiğ tanesi kadar olan ömrümün kıyısını solgun gün batımına bıraktın sen
sen beni hiç bir zaman anlamadın ki
öyle solduki öyle sustuki yüreğim
aynalarda göremez oldu gözlerim gözlerindeki seni
ben tüm sevmelerimi sana adamışken
sen hiç bir zaman beni anlamadın
sen hiç bir zaman beni anlamadın
sen hiç bir zaman beni anlamadın