Sen hiç bilmeyeceksin Şiiri - Zeynep Beşen

25 Aralık 2011, 23:20
baktığım her yerde varlığın şayan
ekildiği her tohumda gülüşü açan
reddetmelere sağır cemreler düştü elime.
sen bilmiyorsun
söylemekten çekinmeden
tükenmez denilen aşkı tükettim sayen de
elemli elemsiz bakmadım hiç
içimde ki açtığın yaralara
hiç açılan yaraya açılıp bakılırmıydı.
riyakarlar içinde
huzur buldum gözlerinde
ama bir türlü on saniyeden fazla bakamadım gözlerine.
sorma neden diye.
üzülmedim özledim çokca
zambaklar kadar ıssızlığım da açtı gözlerin
nun oldun elif dedim adına,
yani senin açılımını hiç bilemedim.
tuttu beni aşk
ufkun ta öteki tarafından
tütmeyen sigara kadar içime çektim seni
ulaşamadığım kadar yakınımda belir din
laleler gibi kökünden koparıldım
döküldüm tek tek avuçlarına
şimdi söyleyeceklerime duysan gülersin bilirim.
olsun sen yeter ki gülde.
nasıl olursa olsun.
umudum olmadan sevebilirim ben seni
mahremiyet çemberlerini yırttım bu aşk da..
senin duyamayacağın her viran da.
seni haykırmakla tükeneceğim ne mutlu bana.
ve en güzeli ne biliyor musun sevgili
sen hiç bilmeyeceksin.
ne denli sevildiğini.
adını yasak ettim ağzıma,
yalnızca içimden dua dua dillendireceğim seni.
içimi yırta yırta susacağım sana.
sana bildirmeyeceğim seni hiç.
bilmeyeceksin nasıl sevildiğini..
nasıl sevildiğini anlatmayacağım sana.