Sen Hiç Ben Olmadın ki Şiiri - Nurten Tarım

Sen hiç bulut oldun mu?
Kelebek kanadından yıldızları kaydırıp
Yağdın mı öleceğini bile bile toprağa
Aktın mı?
Geç kalmamak için cam kırığı yaşlarla
Ağlarken bakışların!
Uykuları bölmemek için düş beyazı giydirdin mi kalplere
Kasım ayazına sarıldı mı bayaz yağmurlar?

Sen hiç eteğine rüzgarı taktın mı?
Okşadığın çiçekleri dudaklarından kaydırıp
Estin mi vuslat acısını duya duya?
Ateşte yanacağını bile bile
Denize uçan martılar gibi
Neşter vurdun mu sulara?
Serabın yönsüz yollarına dalıp
Buketledin mi unutulamamayı siyah lalelere?

Sen hiç gökyüzü oldun mu?
Yuvarlana yuvarlana haykırışın boğazında
Ufka oturup sardın mı
Sarıldın mı yar diye gökkuşağı şalına?
Üşürken gökyüzünde aşk çiçekleri
Sessizliğin ziftine kaymamak için
Karanlığın gizeminden çaldın mı güneşi!

Sen hiç bahar oldun mu
Tuttun mu gözünden kelebekleri?
Yudumladın mı o gözlerin hüzün şarabını?
Düş yolum gör renklerin güzelini!

Sen hiç deniz oldun mu?
Yakamoz köşelerinde nağmelenirken ay sinen
Vurdu mu yarin ten dalgası boş kadehlere
Ayrılık külüne düşerken gözler
Kumsala karışmış saçlarına savruldu mu hasretim?

Sen hiç ben oldun mu
Düşlerini kanatırken cam kırıkları?
Sessizliğin kuytularında konuştu mu bakışım?
Kardelen yaşlarıyla kaktüsleri yıkayıp
Düşürdün mü buz çölüne vahaların yeşilini?

Sen hiç kaldın mı bensiz?
Uyuyan geceden kayan yıldız gibi
Dilek tuttu mu tükenişin
Hücre hücre yanarken bedeninde hasret
Senin olmayana uzandı mı elin?

Nereden bileceksin
Sen hiç sensizliğinde kalmadın ki!
Sen hiç ben olmadın ki!
Zamana sığmayan sözler dökülürken
Mevsimsiz şarkılara gömülmedi ki yüzün!