Sen Hiç Ayaksız Kaldın Mı?

Sen gecekondudan hiç İstanbul'a
baktın mı;
yanıp sönen,dönen ışıklar
inci gibi boğaza
bakıp düşlerin oldu mu?
Sen kömür ocağında
eli-yüzü kara
yüreği ak
bir işçinin
Lara Plajı'ndaki düşlerini
bilir misin?
Bilir misin;
pancar tarlasında çapa yapan genç kızın
geçen trene bakıp kurduğu düşlerini....
Sen sırtında ağır yükle çıkarken merdivenleri
ağır,ağır
bir hamalın düşlerinin hafifliğini...
Ya da bir hastane odasında
ölümcül babasının yatağı başında
okutulmadığı için 'doktor'olamayan
çocuğun hissettiklerini.
Sen bilir misin ki;
ayakkabım yok diye üzülürken
bacağı olmayan birini görüp
..........şükredenlerin
ve ayağı olmayanların
koşmaya olan özlemlerini?
Ve bilir misin ki;
annesizlerin anneler günü
babasızların babalar günü
çocuğu olmayan birinin
okula kayıt günü
hissettiklerini....................
Sen hiç sırtında yükle
geçen arabanın içinde olmayı
isteyip,
hayal edenlerin.........................
Bilir misin ki;
zavallı çocukların,
çöplükten ekmek toplarken,
hayal ettikleri damak tadını,
lezzeti,
hiç duydun mu?
Ve bizim çocuklarımızın yaladığı dondurmaya
içi geçerek,
düşlerinde dondurma yiyen çocukların
özlemlerini...!
Sen bilir misin ki;
bir mahkumun parmaklıklar ardındaki
ölümcül bir hastanın hasta yatağındaki
....özgürlük düşlerini
hiç hissettiğin oldu mu?
Bilir misin ki Uzak diyarlarda
gurbette
düşünceleriyle varıp varıp geldiği
vatanına
gidemeyen
bir gurbetçinin 'sıla'özlemini
duydun mu...?
Ve bir yaşlının genç
bir gencin çocuk
bir çocuğun büyük
zenginin fakir
fakirin...........
olmayı düşlediğini
düşündün mü hiç?
Ve bunca dünya telaşı içinde
bu şiiri hangi duygularla yazdığımı
......................................................................................?

*O halde herkes şapkasını masaya koysun
önce şükretsin!