Karanlık bir odada yalnız kalınca,
Bütün kapılar yüzüne kapanınca,
Aşkına bir karşılık bulamayınca,
Sen hiç bir kadına aşık oldun mu?
Aşkın kor ateş gibi içini yakınca,
Dudakların susuzluktan kuruyunca,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta