Yeri geldiğinde;
Sen, şairleri şair yapansın.
Sen, herkesin kağıtlara yazdığı kişisin.
Sen yalnızlığa mahkum edip İstanbulla kendini aynı satıra koyduran kişisin.
Sen, İstanbulsun.
Sen, yazdıran kalemsin.
Sen, unutulduktan sonra yürekte kalan bir acısın.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla