Yeri geldiğinde;
Sen, şairleri şair yapansın.
Sen, herkesin kağıtlara yazdığı kişisin.
Sen yalnızlığa mahkum edip İstanbulla kendini aynı satıra koyduran kişisin.
Sen, İstanbulsun.
Sen, yazdıran kalemsin.
Sen, unutulduktan sonra yürekte kalan bir acısın.
Sen, sigara ile duyguları depreştiren kişisin.
Sen, metali tene dokunduran son kişisin.
Ama şimdi;
Sen, damarlarıma çektiğim son morfinsin...
Bence;
Sen, herkes olduğun kadar
Hiçbir şeysin...
Kayıt Tarihi : 3.2.2012 05:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!