Sen her zaman bir şair gibiydin her halinle
Fakat buruk bir hüzün taşardı gözlerinden
Söz etmezdin kimseye, açılmazdın birine
İçtiğin rakı bile, senle sarhoş olurdu…
Yakışıklı içerdin, peynir ve kavun ile
Görenler imrenirdi, eşlik etmek isterdi
Biterdi bütün derdin, şiir, şarkı, sohbetle
Bu faslın hatırası, dünyalara değerdi…
İçmesini bilmeyen, yanına yaklaşmazdı
İlk önce İstanbul’u, çok sevmek önemliydi
Rakının muhabbeti, bilmeyene zor gelir
İçmesini bilenle, her şey daha güzeldi…
Adaları dolaşır, boğazda balık yerdin
Balıklar üzülürdü, eğer rakı içmezsen
Rakının kokusunu, takardı bazıları
Oysa kokusu aşktır, rengi göz taşı derdin…
Şiir yazmayı sever, bazen beste yapardın
Sevgi, aşk ve dostluğu, sanatınla yaşardın
Mala, mülke boş verir, bu şehri çok severdin
İstanbul ayda olsa, gider orda yaşardın…
23.10.2011 tarihinde yazılmıştır.
Erol GüngörKayıt Tarihi : 17.7.2016 14:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
