Sen Her Gittiğinde Şiiri - Dönay Kurt

Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Sessizce büyüyor içimde hüzün sarmaşığı
Yatağını terk eden dere kadar başıboş
Rengini kaybeden gökkuşağından farksız
En canlı renkler siliniyor gözlerimden
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Muadili olmayan duygular içinde
Bir gidip bir geliyor senli düşüncelerim
Tek kişilik acılara dönüşsüz bilet kesiyorum
Ben azaldıkça sen çoğalıyorsun içimde
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Mesela, zihnim darmadağın oluyor
Binlerce kaygının hedefinde
Hep on’dan vuruluyorum!
Artık biliyorum acının tarifi ne, rengi ne!
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Yüzünü görmeden sevdiklerimiz gibi!
Şüphem yok beni sevdiğine, biliyorum
Sesinin sesimle zenginleşip coşmasından
Sonra dalgalanıp can evime düşmesinden biliyorum
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Uzunca simsiyah gecenin ardından
Zamanı saati belli olmayan bir anda
Gittiğin yerden “canım” diyerek gelişini
Çatlayan toprağın suyu bekleyişi gibi bekliyorum
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Sanki dünya dönmeyi bırakıyor donup kalıyorum
Yıldırım çarpar gibi göğsümü yarıyor hasretin
Daha o dakika giderken bıraktığın kasırga ortasına
Çaresizce düşüyor sensiz kalan yüreğim
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Bir anda dört mevsimi tanıyor bedenim
Yanarken donuyor donarken yağıyor yağarken titriyor
Sanırsın mahşer yerinde çırılçıplak bekliyorum
Sen her gittiğinde ben biraz daha eksiliyorum!
Sen çaresizliği kuşanıp kapını örttüğünde
Ben yüzümü dolayıp eşiğinden gitmiyorum
Payıma düşen günahı yar diye koynuma alıp
Gece güne kavuşana kadar ölümüne sevişiyorum! ...

Dönay Kurt /15.01.2011 Muğla