Sen Hep Varsın Şiiri - Hale Öğsüz

Ekmek kavgası bitince akşam üzerleri
Kendimi bırakırdım gözlerine
Damla damla
Kan değil
Sevgimiz akardı geceye

Sen gönlüme helalimsin
Toprağa haram
Yağmurlar ağlarken sevdiğimsin
Şimdi ne gökyüzünde bir damla yaş
Ne bir gözyaşı ellerimden süzülen

Önümden bir kara tabut gibi
Geçip giderken gece
Bulutlara gömerim ümitlerimi
Noktasız sevgilerdeki
Gülüşü ararım
Rüzgarlarda saklı gözlerinde
Sevgiyle sulanan güller solar mı hiç
Baharların tesiriyle taşlar yeşerir mi

Yokluğunda
Akan suların sesi diner
Renkler silinir birer birer
Gölgeler gölgelenir

Güneş kör, gök sağır
İçim ıslanır
Yetim yıldızlarla
Ey dalgın uyuyan şehir
Haykırıyorum sana yalnızlığımı
Acımasız dağlar
Yıkılın artık
Yalnızlık bile ağlardı
Sensizliği tanısaydı

Sen ki ekmek kadar eski
Su kadar derinsin yüreğimde
Seninle martılar uçardı
Gönül derinliğimde
Yokluğunda yüreğimin eti acır
Ruhumun içi

Dünyaya sataşmak ne çare
Seni bana getirmez ki
Sensizlik bedende bensizlik gibi
Beden sensiz çok sessiz

Bir sen varsın, bir de sen
Her gece çılgınca esen
Rüzgarların çığlığıyım ben
Unutma ki sen
Sayıklayan uyku misali
Benliğimde hep varsın