Sen Hep Terkediyorsun

Gem vurulmuş gönlüne, rüzgârlar terse dönmüş,
Her bakışın bir akrep, gölge düşmüş kalbine
Eskiden de böyleydin, kirpiklerinden yine,
Bir iki yaş düşürüp aşkı tadamıyorsun.
Sen hep terk ediyorsun.

Dudaklarım, sevgiyi kâğıda çiviliyor,
Bil, seni aramaktan tabanım yine nasır
Aklıma şimdi kötü düşünceler geliyor
Sevgi denizindesin, bir kez sevemiyorsun.
Sen hep terk ediyorsun.

Gökyüzü sence sarı, ağaçların adı ot,
Sen kara diyorsun hep benim ak dediğime
Eski üç boyutlu aşk, şimdi sende tek boyut
Sen ölünmezliklerde ölümü seviyorsun.
Sen hep terk ediyorsun.

Seni görmek ayrı dert, görmemek yine öyle
Adın bile çıkmıyor dudaklarımdan derken,
Niçin bağladın beni kendine, artık söyle,
Gözüm denizler gibi, bir mendil vermiyorsun
Sen hep terk ediyorsun.

Gözlerin niye al al, hüsrana mı uğradın?
Anlaşıldı, bu sefer sert kayaya çarpmışsın
Aşk öyle kolay değil, umarım ki anladın
Kendini sıkıyorsun, yine ağlamıyorsun.
Sen hep terk ediyorsun.

20.01.1999
Ahmet Nuri TURAN