Sen hep konuştun Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Sen hep konuştun
Ben Dudaklarıma sözlerime vurdum mühürleri
Sevdama onca zehir Akıttın
Sevdamın mevsimlerini gönlümde soldurdun
Çekilmez ıstırapları yaşattın
Hiç durmadan konuştun
Kanayan aşkımın çığlıklarını dinlemedin
Veda cümlelerinin enkazı altında bıraktın
Sadece baktın nasıl sevdiğini anlattın
Giderken bile sen konuştun
Tüm sensizliğin sızılarının haykırışlarını
Bıraktın gözyaşlarıma
Sustum, sustum
Ağaran hayallerimle
İçimdeki aşkımın depremlerinin altında
Hasretini bırakarak
Sustum sadece sustum
Hep sustum, sustum
Tuz bastım düşlerimin boğulmalarında
Özlemlerimin kanamalarında
Gitmelerinin İdam sehpası olmalarında
Sadece sustum, sustum
Martılar, denizler sustu
Sokaktaki kedi, köpekler
Korna sesleri sustu
Rüzgâr ağaçlar sustu
Söndü bir, bir kaldırımı aydınlatan ışıklar
Yıldızlar, ay söndü
Ben sustum, sustum
Sen konuştun
Konuştukça
Yokluğunun uçurum kenarına getirdin
Ve
Artık
Konuşma vakti sırası bende
Tek diyeceğim
Aldım elime biletimi dönüşsüz
Elveda
Mahmut ÇİÇEKDAĞI ANTALYA
İletiyi düzenle