Kimse bilmez,
Bir sen bilirsin beni.
Niye düşer yüzüm,
Neden titrer gözüm,
Bu bulanık hallerim niye
Gırtlağımdaki bu tümsek
Anlatamam derdimi ama
Sen bilirsin niye sesim titrek
Bu uslanmaz deli yüreğimi
Yalnız sen bilirsin
Sana karşı ne kadarda ürkek!
Bilirsin sen beni
İçimi neler çürütür
Kim incitir kim kırar beni
Kim sarar yaralarımı
Yüzümü kim güldürür!
Birde
Seni çok sevdiğimi bilirsin
Her mevsimde dört iklimi
Ayın şafağı yada çayın demi
Körpe yavruların tatlı dilini
Yeşil fasulyeyi, beyaz inciri
Açtı kahveyi kimin sevdirdiğini
Yalnız sen bilirsin o çekirgeyi…
Bende bilirim mesela
Güzele değen ne varsa
Mayasında bir tutam sen varsın
Sen her dem umut
Hep bambaşkasın
Çorak düşmez toprağıma
Hayat verir nefesin bana
Hoyratlar gelir geçer
Ama sen hep aynısın
Adın adımın yanında
Adın kurtuluştur
Sen bir anahtarsın
Som çelikten kapıların
Ardındaki ruhumu
Bir dokunuşla kurtaransın
Güzlere nihayet verip
Sol yanımda yatansın
Çorak düşmez dedim ya bana
Çünkü sen varsın
Unuttum kışı boranı artık
Sen her iklimde ilkbaharsın.
Kayıt Tarihi : 19.8.2023 15:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!