Sen hep içimde incecik Şiiri - Hamiş Acar

Artık bir mesafe yok aramızda
Bir bardak çay dönüyor avucumda
 Uzak düşüncelerin kederiyle
Bilinmez bir şeylerin hayali ile
Çizgilenir  hasretle karılmış yüzüm
 dönüp
Bir boşlukta geçirdiğim uzun zamana bakıyorum
İçimdeki yolun korkunçluğundan
Cismi dağılıyor yağmurların
kırık cümleler
Bir meyvenin acı çekirdeği gibi ağzımda
Masada bir kül ha devrildi ha devrilecek 

Eşelenip duran bir  hayvan gibi
Nasılda buluyor beni alışkanlıklarım
Gitmiyor
Bitmiyorlar
 sıradanlaştırıyorlar
Bir saat biçiminde
Bir ses biçiminde
Bir söz biçiminde
Bir susuş biçiminde
 Hani bir adamın ne yapacağı belliymiş gibi
Ne söyleyeceği belli imiş gibi de
 Bir olaya ne tepki vereceği belli imiş gibi
Ve birşey  söyleyip  yapıpta
 aslında o şeye hiç bir zaman hazır olamadığımız gibi
Ah biçiminde
Ağla biçiminde
Dur biçiminde
Dön biçiminde
Bir bardak çayda
Ne çok söz doluyoruz
Ne çok söz doluyoruz bir tutam acıda
Ve ne çok söz doluyoruz yalnızlıkta
Ne çok doluyoruz

Renkler mi aman Allahım aman
kim cesaret edebilirki onlara bulaşmaya
Hele  hele bir sonbahar günü
Bi ömrün tarifi nedir
Doğru tarifi
Yaprağın rengi gibi
durmadan değişen herşey gibi

Bir kuş gibi durmadan çırpınması gerekiyor kalbim
Hamiş uyan
Hamiş kalk
Hamiş çık dışarı
Hamiş bulut a
Hamiş hayat a
Hamiş umud a

Çıt kırılıyor yorgun  tırnaklarım
Çıtt Mobilyalar dökülüyor kendi ağırlığıyla
Çıt Karo derzleri duvarlar çatlıyor
Çıtt yüreğim saydam bir cam bardak biçiminde
Sıkıyorum yumruğumdan hızlı birşeyler dökülüyor

İlk duyduğumda yalanları
 Sonunun gelmeyeceğini bilmeliydim
İlk  sarı yaprağı gördüğümde bilmeliydim bitmeyeciğini savrulmaların  
Uzak düştüğümde denizden
 Hayatın
 Pinti bir adamın eline düştüğünü bilmeliydim

İlk kar gördüğümde parmak uçlarıma dolanan soğuğun bitmiyeceğini bilmeliydim
Bileklerimde dolaşan kanın hep damarlarımı sızlatacağını
artık
en çok nerem ağrıyor
 Sayılmıyor
Ve yenilgilerimin   
 Bundan böyle kavgaların bitmeyeceğini bilmeliydim

Şu baygın günlerin
 sıradanlığında
Rüyalarımdan tekmelenerek çağırılıyorum sanki
Saat yinemi yedi
Yinemi aynı yerdeyiz
Yinemi Dokunuyoruz
Çerçevelere duvarlara
Soğuk bir yalnızlığa
Resimlere evlere
sahip olmadığımız renklere
yüreklere
Bitmiyecek kaygılarımıza

Gözler başka
Yürek başka başka bakıyor

Dönüp
Bakıyorum
Bir boşlukta geçirdiğim uzun zamanın anlamsızlığına
Uçuruma bakar gibi bakıyorum
Korkuyorum

Korkuyorum  karanlıklardan çıt çıkartmıyorum

Çıınn  çınn çınlıyor sesin içimde

Artık bir mesafe yok aramızda
Hep seni çağırıyorum
Hiçbirşeyden korkmuyorum
Hep seni çağırıyorum

Sen hep içimde incecik