Sen hep gittin Şiiri - Neşe Ersoy

sen hep gittin
ne kapılar çarpıldı
ne sular döküldü ardından
kimsesiz bir ölü gibi
vedasız sessizce

gittin hep
sevdamı yarım
gülleri dalında bırakıp
sıcağa soğuğa aldırmadan
fırtınalar koparmadan
direncimi ölçer gibi

bir nedenin oldu hep
demedin uyur mu geceleri
oturur mu bir başına
ne yapar bensiz demedin gittin

sustum
yumruk sıktım soluğuma
bekleyiş çoğalttım pencerelerde
yangınlar büyüttüm
boynu bükükler doldu yalnızlığıma
ben içimde ağıtlar
sen kınalar yaktın gittin

kaç kez bahar geldi dağlara
kaç kez döndü göçebe kuşlar
çiçeğe durdu ıhlamur kaç kez
yerini beğendin

ne gülüşü baki insanın ne gözyaşı
yolu yok
yüreğim yangın talanı

....sen hep gittin
dönüşün olmadı