Sen Hep Gittin Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Artık ben gidiyorum deme şimdi bana,
Sen hep gittin zaten.
Ne fırtınalar koptu, dağlardan aşağı
Ne yağmurlar indi gökyüzünden.
Bir kal demek nasip olmadı,
Olsa da kalmazdın zaten.
Yağmurlarla inatlaştım o gün
Önce yollar, sonra yıllar kaldı aramızda.
Elimde kırık bir iki beste,
Dilimdeyse adın asılı kaldı.
Gitme demedim ben sana;
Sen hep gittin zaten..
Alıp götürdün bende ne varsa olumlu,
Yası, acıyı, sensizliği bıraktın sadece.
Bendeki seni yaslı bıraktın.
Sen gül bahçesinde dalarken hayallerine;
Bense dikenli yemişlerde kana bulandım.
Ben gidiyorum deme şimdi bana;
Sen hep gittin zaten.
Oraklar pas tuttu; ekin biçemedi,
Ekinler kurudu hasatı göremedi.
Bu gönül açtığın yarayla gün bitirdi.
Başkasına yer veremedi, sultan diyemedi.
Ama sen gittin, hem de beni sevmeden,
Ben gidiyorum deme şimdi bana;
Sen hep gittin zaten...