Sen Hep Giderdin Şiiri - Zafer Tan

Mevsimler düşüp kalırdı
Bunca hasret, bunca anı, birde kederim
Yaralı bir ayrılığın
Yarası olur kalırdı
Sen giderdin
İyi yürekli çocukların, çalınan bisikleti gibi
Çamura düşen kar tanesi gibi giderdin
Ve sonra yama tutmaz, kırık sevdalar gelirdi
En hayırsız gecelerle
Aşkın künyesine şarap rengi bir hüzün daha yazılırdı

Sen hep sessizce giderdin
Sessizliğinde susuşlarım kanardı
İçimdeki şairler tüm şiirlerini alır giderdi
Ben hep böyle çaresiz, hep böyle sebepsiz kalırdım
Tekrar duymak için yalvardığım bir hoşçakal gibi
Kendini sularla parçalayan kayalar gibi kalırdım

Ve her gelişinde ne kadar çocuk olurdum yeniden
Ne kadar büyürdüm her gidişinde...

(İstanbul-26/03/2002)