sen hep BÜYÜK MÜYDÜN? EMİNEM ! !

SEN HEP BÜYÜK MÜYDÜN ? EMİNEM...

Daha dün getirmişlerdi seni; Başında sarılı bir yazma, ayaklarında gongoşlar vardı.

Üstünde yeni olduğu kat izlerinden belli olan, ipek değil ama, parlak bir elbise vardı.

Yağmurdan sonra, gök gürlerdi ya, parlak mavi gök yüzüne bakarken kamaşırdım.

Senin gözlerine de bakarken öyle yaşlanmıştı gözlerim, masmavi miydi? yemyeşil mi?

Onu karıştırıyorum, hatırlayamıyorum. Siyaha yakın kırmızı kınalı ellerinle gel ettin bana.

Ellerin ne kadar da büüyktü, Zaten senin her yerin büyüktü. Çok değişik ve de büyüktün.

Gelin gelecek, uslu durmazsan seni alıp gidecek demişlerdi ya, çok korkuyordum.

Ablamın eteğinden sıkıca tutmuştum zaten. Sen se gel diyordun, gülümsiyerek.

Beni alıp gitmezsin değil mi? EMİNEM...

.Gelin gelmiştin ama , gelinin ne demek olduğunu, ablamda bilmiyordu.

Amcamın evinde duracakmış, orada yatacakmış.. demişti annem.

Bizimle kal istiyorum, kalsana diye soracağım ama yaramazlık yasak.

Ona herkes EMİNEM diye sesleniyordu. Sonra onun Hafize si oldu,,

Sonra mı? EMİNEM' i beş çocuğu ve yaşlı eşi ile oradan göç ettirdiler......

Sonra ben gelin oldum, benim çocuğum oldu, sonra ben yüyük oldum.

Çocuğum hep küçük kaldı, o hiç büyümedi. Hep ben büyüdüm. ben.

EMİNEM in çocukları küçücüktü giderlerken. kendisi büyüktü, babalarıda,

EMİNEM bebekleri büyüsün diye elleriyle çalıştı, eteği ile taşıdı

EMİNEM gelin olmanın ne demek olduğunu hiç mi? hiç bilemedi ama

Büyük olmanın ne demek olduğunu herkeslerden daha iyi kavramıştı.
Bebeklerinin büyüğü oldu, yarım asır, hala daha büyükleridir EMİNEM.

Hamiye Alkış