Sen Hele Gel Şiiri - Nuran Karaca

Sen hele gel...
Gelmeye meyledersen,
Cektigimiz acilar buharlasip ucacak
Yolundaki karlar sana cigir acacak.

Bizi ayirmaya bütün gücüyle destek cikan kader
Güc kaybedip basini öne egecek
Ruhlarimiz ilk defa
Özgürlügüyle dansedecek.

Sen hele gel...
Hazan mevsimine yenik düsmüs yapraklar bile
Adim atisinla canlanip fiskirip yeserecek.

Akip giden acimasiz zaman,
Utancindan bizden af dileyecek.
Gün bize ne mucizeler gösterecek
Belkide tarih kitabinda
Bizede en güzel kösesini ayiracak..

Sen hele gel...
Bogazimdaki dügümlenen hickirigim
Nefesine yenilip geri tepecek
Gözyaslarimla ettigim kavusma dualarim
Semaya erisecek.

Sen bende,ben sende kaybolurken,
Gece bizi kiskanarak sahitlik edecek....
Ruhumun bütün güzellikleri,
El ele,tutusup
Bayram ederek seni karsilayacak.

Kalp kapim sana acildiginda,
Artik sabir
Mükafat madalyonunu
Ikimizede teslim edecek.

Sen hele gel...
Uykularimiz bize tek bir gecede
Bir ömürlük uyaniklik hediye edecek..

Satirlarda inlettigimiz sözcükler,
Ne kadar basit olduklarini anlayip
Kacacak yer, arayacak.
Kalem kagit,
Artik rafa ebediyyen kalkacak.

Sen hele gel..
Gönlümün bas kösesi iteleyip beni
Seni sahibi bilecek

Ayriligimiza davetiye gönderen akreple yelkovan
Ister istemez bize teslim olup
Hadlerini bilecek.

Sen hele gel...
Gözlerinde yasami buldugumda
Alin yazim, yeniden cizilecek.....

30 7 2012 aat 22 22