Yokluğun, sinemin ıssız deryasında
Her ne kadar yavaş olsa da sızıyla
Tarumar olmanın hazzını sarsıntıya
Bırakıyordu yüreğimi, sensizliğinde
Değil elbette seni anmak muradım
Anmadan da sana kanmaktır arzum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim