Sen Hava, Ben Feza Şiiri - Merve Ceylan

Masumiyetin gizlidir.
Tıpkı gizli kaldığı gibi sırların,
Birgün açıklanacaktır başkasına,
Ummadığına.
Gözlerinin feri sönecek o zaman.
Sen bakamayacaksın umutla.
Hayıflanacaksın;
Yok ağlayanım, gülenim çok'la.

Haydi ağlayalım böcekleri bu gece,
Gülen boyaya birlikte somurtalım.
Saçlarımız birleşsin,
Sen kara, ben ak, paklaşalım!

Zerafetin çetrefillidir.
Aynı eski şarkıların saklanan cızırtıları gibi.
Soluk dibi.
Plakların uymaz pikabına,
Kol tablasında söndürürsün ateşini.
Kırmızılığın sadece kalır çarşafında.
Kayıplanacaksın;
Yok geleceğim, geçmişim çok'la.

Haydi gelecek olana ödemeli atalım,
Geçmiş olana beraber el sallayalım.
Saçmalasın ruhlarımız,
Sen yara, ben sak, kabuklaşalım!

Merhametin kirlidir.
Tamamıyla benziyor kirli camda kendini gören kuşa.
Körlük takan baykuşa.
Geceleri gezersin etrafta, gündüzlerin safsata.
Ötüşlerin başka, öttürüşlerin laçka.
Kalansız bölünüyorsun aşka.
Şaşıracaksın;
Yok sevenim, sövenim çok'la.

Haydi sevene uçurtmayla gidelim.
Sövene içimizden ikimizle bakalım.
İpimizi çocuklar çeksin,
Sen hava, ben feza, kaybolalım!

16beş10 | 21:00
Mercey.