Sen, Hastalığım Bitmeli Şiiri - Z. Naz E ...

Yaşadım, yaşadım ağlayarak
‘bitti’ hasretini...
Suların ürpertili bedeninde gezindim
Sense,
Sus, sus konuşma bir daha
Git git dönme geriye!
Ölüme, kaç vakit kaldı şunun şurasında
Çalıyor Azrail kapımı kılıcı kınında
Bir bıçak yarasında cam kırığında
Bitti her postada nefretini tükettim.

Oysa,
Dağınık saçlarımda, bulmuştum ellerini,
Çocuksu yüreğimde, gözlerini...

Aç kalacak artık satırlarım sana benim gibi...
Korkularım panikleyecek,
Yarısı yaşanmış bir aşka ağlayacak
Yıllarca gözlerim.
Yüreğimi döven usta bir çekiç olacak
Bana bıraktıkların
Biliyorum artık mutluluklar avutmayacak
Serseri benliğimi...
Sevinçler terk edecek şiirlerimi
Üzülme sen git
Bakma bana,
Alışırım bir zaman sana da alıştığım gibi.
Sakın sarılma,
Silme göz yaşlarımı!
Sonra zor olur git demek
Sen sus, konuşmadan
Sadece ‘bitti’ diyerek
Çek ve git!

Gidişinle;
Bağıra bağıra ağlamalıyım.
Bir mum söndürmeliyim avuçlarımda,
Yüreğimin acısını unutmalıyım,
Kan çanağı olmalı gözlerim
Bitmek zorundaydı demeliyim
Ve hep bir yarım sende tükenmeli.
Buhranlarım ölüm kadar âni olmalı,
Veresiye yürek defterimi kapatmalıyım...

Artık alışmalıyım şömine dibinde ısınmaya
Ümit etmemeli bedenim sıcaklığını,
Ve ‘Sen’ hastalığımı
Yalnızlıkta tüketmeliyim
Hiç bitmese de sancılarım
Aşka gebe kalmamalıyım
Yalan da olsa biten hasretin
Hasretinle bende bitmeliyim...