Sen hasretimdin! Şiiri - Mustafa Cilasun

Asla bilemezdim
Sessizliğin
Bir ölüm kadar
Mecalsiz bırakacağını

Umudumu
Karartacağını
Kuraklığın
En hazin olan
Kıvamını yaşatacağını

Ölümü
Çok yavaş
Ve sakinlik içinde
Seninle
Anlayacağımı

Ta uzaklarda
Gördüğüm
Şu köyler
Benim olmasa da

Orada
Yaşayanlar
Beni katiyen
Anmasalar da

İçimde bir
Uhde bıraksalar
Selam
Salmasalar da

Olsun
Ben
Sesliğimde
Onları habersiz
Ananım

Fistanın
Güzelliğini
Çeşmenin özelliğini
Çok gördüm

Örgülerin
Güzelini süzdüm
Halılarında
Sessizce gezdim

Ayranlarını içtim
Ovalara bakarak
Refakat ettim
Çobanın çaldığı
Kavalı dinledim
Kendimi geçtim

Bir kızdı
Sanki bir nazdı
Çalışandı
Koşturandı

Etrafından
Habersiz olandı
Sofrayı
Hazırlayandı

Yüzü kızaran,
Edep elbisesi giyen
Bir gülizardı

Uzaklara bakan
Sevdalısında
Kalan bir kandı
Yalnız olan candı

Umut
Onun için
Bir vuslattı
Hakikatin aynasıydı

Sabrı bilen
Yufka yürekliydi
Gözün bebeğiydi

O bir serinlikti
Rahmeti
İdrak eden
Bir karanfildi

Hasretin öznesi
Vuslatın payesi
Derin sevdaydı