Sen Hariç Şiiri - Ayşe Gönül

Kimse görmesin ağladığımı,
Gözlerimde kara gözlük dolaştım sensiz....
Hâlâ takılıp tökezlendiğimiz
Kaldırımlar eski...
Hele o oturduğumuz bank varya
Bizim anılarımızla beraber
Tamamen çökmüş, çürümüş
Durdum karşısında gözlerim doldu......
Suskun durup ellerimi tutmak için
Yaptığın hamleleri düşündüm
Zamanla yanyana, bir beden gibi
Oturup nefeslerimizi dinlerdik
O bank var ya..... o bank.
Mutluluğumuza,sevincimize,aşkımıza
Ortak olan sanki yuvamızdı
Oturdum ayağı kırık banka
Sen yoksun diye o da sarsıldı
Karşıdaki simitci,cafe aynı
Koşturan insanlar aynı
Biri hariç.....sen hariç.
Bir de ben aynı değildim
Bir yanım ağrıyor.deli divane çaresiz
Bir de senin olduğun kalp hariç.....