Biliyorum çok ani oldu ama
Seni kırmak değildi maksadım.
Mengenelere sıkıştırılmış gibi oldum.
Sen buna istersen,
Kaybetmek korkusu da diyebilirsin.
Ve yıllar sonra anladım ki,
Kimliği belirsiz öfkeler taşıyorum içimde.
Hiç istemediğim halde acıttım canını
Üzülmene sebep oldum.
Bu yüzden yıllardır affedemiyorum kendimi
Belki de son günlerim bunlar
Yüreğinde yaşadığın sevgine güveniyorum.
Say ki,
Olabilecek tüm acılardan süzülerek
Yaşam denen bu hayat kulvarını
Kimsesiz, kimliksiz, Biletsiz bir yolcu gibi
Bir otobüs durağın da rastladık birbirimize.
.
-Otobüs geldi,
El ele göz gözeyken gözlerimiz de hüzün
Aniden sarılarak öptün
Ve sen o otobüse binerek gittin.
Bense arkandan baka kaldım.
Kimsesizdim biletim yoktu.
Kimliği belli olmayan öfkelerimle kaldım.
.
Dizlerim titreyerek oturdum masaya
Aklım da gülüşün yüreğim de hüzün
Gözlerimde gözlerin kulağım da sesin
Tenim de kokun ve nefesin kaldı.
.
Zordu yani,
Gidişini izlemek daha o an seni özlemek
Zordu işte..
.
Yalnızlığım,
Kimsesizliğim
Ve çok önceden yüreğime yer etmiş
Hikayesini bilmediğim öfkelerimle
Başa başa kaldım.
.
Öfkelerimin sebebini az da olsa bildiğin halde
Geri dönmemek üzere gittin.
Sen gittin,
Şiirlerimin boynu bükük kaldı.
.
Sen hala benim
Son sevdiğim
Son kadınımsın.
.
A.Nevzat Uçar.
12/Nisan/2023.
.
-
Kayıt Tarihi : 12.4.2023 18:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!