Sen Güneşimdin Şiiri - Taner Şahin

Sen güneşimdin
Kırmızı şafaklarda kanlı gülle beklediğim
Kızıl kanlara boyanmış gülün acı duruşudur sevgilim
Doğan kıyılarda özleminle beklerken

Sen güneşimdin benim
Öpüyorum seni o yeşil bahar gözlerinden
Belkide seni göremem
Gaz lambasında üşüyen ışıkmı titriyor
Zeytin karası gecede yıldızlar neden saklanıyor
Kapıyı hızla çarpan rüzgar kimden kaçıyor
Boşalan gözlerimde neden sabah olmuyor

Tipi bütün gücüyle ağaçları tokatlıyor
Sanki toprağa kan çekiyor
Güneşim baharlarım göz kapaklarında gizlenmiş
Ağlayan güllerim gözlerinde uyanmanı bekliyor

Çocuktum belki
Radyoda bir bozlakda ağlamam bundandır
Kar dolmuş damlardan ayaz yemiş buzlar sarkıyor
Paslı tabakamda tütünden sararmış tırnaklarım titriyor
Kardelen oluyorum sana durmadan isyankar açıyorum
Bir bakışında yanıyorum alnımda kar taneleri eriyor

Sen güneşim
Bir şiir oluyorum uykularına varıyorum
Ay aydınlığında sana son sevkiyatdır acı gülüşüm
Kendimi kollarına sıcak yatağına atıyorum

Nefes almakta zorlaştı artık gün geçtikce
Gözlerimden sağnak yağmurlar geçiyor karlı iğde dallarına
Vuruyorum

Sen güneşimdin benim
Uğuldayan kurt seslerinde karlı dağlarda beklediğim
Karlar altında mermi gibi patlayan kırmızı güllerin yankısında
Çığlar altında kalıyorum
Üşüyorum gül... ne olur unutma beni üşüyorum
Bir haber ilet kanayan geceden bir mektup gül
Sen güneşimdin benim
Hangi şehirlerde batarsan söyle orada ölmek istiyorum.