SEN GÜNDÜZSÜN BEN GECE
Bir telaş içindedir herkes
Yeryüzünde yankılanırken bin bir ses
Vapurlar otobüsler derken
Birden bitiverir
Sen gündüzsün hızla geçen serüven
Fark etmezsin umursamazsın
Feryatlar çığlıklarla dolsa dünya
Değildir hiç de umurunda
Gelse karabulutlar yağdırsa yağmurlarını
Bir güldün mü siliverirsin bütün su ve çamurlarını
Bir çığlık bir fısıltı olur
Bir yangın bir kıvılcım olur
Bir aşk ki yalnız bakış olur
Bir deniz bir su damlası olur nazarında
Sen gündüzsün
Oysa ben geceyim
Karanlıkla çıkan yalnız inciyim
Bana sırt çevirir uyur herkes
Çıkmaz dünyadan tek bir ses
Ben geceyim…
Sessizliğin şarkısını söylerken yalnızlık
İçimde bana eşlik eden bir ılıklık
Adı aşk olsa gerek
Yalnızlığımı bana unutturan tek şey seni sevmek
Ben geceyim…
Bir fısıltı çığlık olur
Bir kıvılcım bir ateş olur
Bir aşk ki sonum olur
Bir su damlası deniz olur nazarımda
Ben geceyim…
İkimiz olsak da iki hece
Birimiz gündüz birimiz gece
Buluşmamız kavuşmamız mümkün değil
Sadece ben başlarım sen bitersin
Sen başlarsın ben biterim…
22–06–11
Oğuzhan DÖNMEZ
Kayıt Tarihi : 11.8.2011 00:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!