Sen gülünce III. Şiiri - Yusufcan Köksal

anlamını bilmeden,
dinlemeden söylediğim şarkılar gibisin,
bestecisi, söz yazarı hepsi belirsiz
anlayacağın, anlatılmaz bir melodisin.
ne sesim güzel ne ezberim kuvvetli
ama tutamıyorum şakıyorum işte
sen gülünce,

son yürüyüşüm bu Ankara sokaklarında
son üşüyüşüm kışının soğuğunda
elini tutup da ısınmak vardı ama
korkarım yaklaşamamki yanına
sen gülünce,

titrer mi nefesim çeksem seni bir nefeste,
bilmem geçer mi hevesim o anın salisesinde,
ama takılma ihtimalin yok mu içimde
sen gülünce...

Aralık 2002