Sen Gülünce Şiiri - Neriman Aras

Sen gülünce ne güzel oluyorsun anne
Sen gülünce ne güzel oluyorsun
Bana yansıyor sevincin,hüznün
Sen gülünce ben de mutlu oluyorum anne
Hani geçen gün suratın asık gelmiştin ya?
Hani yüzünden düşen bin parçaydı ya?
İşte ben anne
İşte o zaman ben, çok korktum senden
Dokunmak istedim dokunamadım
'Seni seviyorum.' demek istedim diyemedim
Sen gülünce ne güzel oluyorsun anne...
Hatırlıyor musun seni güldürmek için ne maskaralıklar yapmıştım da
Yine de bana gülmemiştim?
Ben boynu bükük bir kenara çekilmiş,
Seni izlemeye koyulmuştum
Oysa ben anne, oysa ben
Bütün gün bana gelmeni beklemiştim
Hem de hiç yaramazlık yapmadan
Ve minik yüreğimdeki özlemle
Sen gülünce ne güzel oluyorsun anne
Ben senden öğrenmeyecek miydim gülmeyi?
Senden öğrenmeyecek miydim insanları sevmeyi
Ne olursa olsun surat asmamayı?
Ohhh! Nihayet başardım seni güldürmeyi
Şimdi daha mutluyum İşte gülüyorsun.gülüyorum.
Sana dokunmaktan korkmuyorum artık
'Sene seviyorum anne'
Sen gülünce çok güzel oluyorsun
Hep gül emi ANNE! ....